Jak dlugo mogą plynąć lzy?
Jeden wieczór? I co dalej? Jak żyć?
Jak trwać tu?
Musieć...
Umierać tu gdy tylko spojrzysz
Obrzydzenie, ból...?
Chcę nie żyć, nie czuć
Nie móc wyrządzić już więcej krzywd
Nie ranić Cię już
Uśmiechem dziecka
Zabij je
Mamo
Bo mój uśmiech
Chyba
Zabójczy jest
Zabij...
Nie.
Muszę poradzić sobie sama
W jej oczy wpatrzone
moje...
W dwóch zlych wirach oceanu
Znikają
Już skrzydla tylko
I frunę
Za mewą
W którąkolwiek stronę
Porwij mnie
Szarp
Zaprowadź
W to miejsce zle
gdzie wirów pelno
Rzuć w ścianę wody
Czarną
Tam zniknę
W odchlań wpatrzona
Jak w jej oczach
Zniknęly
moje...
I tak, stojąc na rozdrożu, zamknęlam się w klatce. Klucz znajduje się na końcu którejś z dróg. Każda z nich to jakiś obcy świat. W jednym z nich milość, w innym nienawiść. Może uciec w ten spokojny, beztroski? Nie, tam jest zbyt cicho. Chyba rzeczywiście jestem twarda. Czy uparta? Tak, w dążeniach bez celu, do odkrycia celu...Może nie istniejącego?
Nigdy nie znajdzie się drogi do siebie. Pójdę do ksiągarni i kupię mapę. Świata? Polski? Polski poproszę. Zawsze znajdowalam Polskę w sobie, może więc teraz znajdę ulamek siebie w Polsce? Patriotka... zawsze na opak, nie ważne co myśląc, byle na przekór ludziom, wbrew banalnemu ogółowi i jego nieważkim pasjom. Ale na tej mapie nie ma już dróg, których celem bylabym ja. One wiodą w góry, dla których ja jestem trywialnym stworzeniem, kolejnym okruchem pragnącym wzbić się z wiatrem do ich szczytów, gwiazdą wywyższającą się nad nimi, a będącą tylko smutnym zludzniem. Drogi prowadzą do morza, które wypija ze mnie życie... Sączy zachlannie do ostatniej kropli, a potem z pogardą wyrzuca na brzeg. Te drogi wiodą nad jeziora, w miejsca obce, najdalsze cele, niemożliwe do odzwierciedlenia tego co mam. Tam... Więc jeżeli nie mapa, spróbujmy na dworcu. Może popytam w okienku, może bezdomnych. Oni wiedzą najwięcej. Powiedzą mi to, czego uslyszeć nie chcę. Że drogi nie ma. Nie spytam więc. Pobiegnę sama. Ale nie wiem nawet w którą stronę skręcić. Wezmę kompas. Nie. On proponuje mi ciągle to samo... Ciągle to samo. Ciągle tego nie ma!